Door een etnografische aanpak probeerden we grip te krijgen op de sociaal-culturele betekenis van onroerend erfgoed in Vlaanderen.

Veldonderzoek werd verricht op 8 erfgoedsites. Belangrijk bij de selectie van de cases was te komen tot voldoende verscheidenheid met betrekking tot geografische ligging, typologie, organisatiemodel, programma.

Het veldonderzoek bestond uit een combinatie van observatie en verschillende bevragingsmethoden (van vrij tot meer gericht), soms aangevuld met webinars.

Binnen het onderzoekstraject benaderden we onroerend erfgoed als een sociale constructie en een sociaal product, waarbij er evenveel verhalen als gebruikers zijn. Wat erfgoed is en hoe met erfgoed omgegaan wordt, vormt de inzet van onderhandelings- en waarderingsprocessen.

Niet de erfgoedprofessionals, maar de gebruikers van onroerend erfgoed stonden in het onderzoek centraal. Dit resulteerde in een verschuiving van geïnstitutionaliseerde waardenrasters naar een dynamisch proces van waarderen.